əşrəf

sif. <ər.> köhn. Ən şərafətli, ən əziz, çox hörmətli. <Arif:> Bir fəzilətsə öldürüb ölmək; Canavar bizdən əşrəf olsa gərək. H. C.. Budur, Yer üzünün əşrəfi insan; Yaradır gündə bir hicranlı dastan. S. V.. <Gülyanaq:> Təbiətdə mövcud olan bütün gözəlliklərin gözəli, həyatın əşrəfi olan insandır. Ə. Vəl..